Μια ιστορία που διδάσκει.
Του Λίνου Υφαντή,
Ο Γιώργος Λουριδάς είναι ένας νεαρός σκηνοθέτης κινηματογράφου. Όπως όλοι οι νέοι της εποχής μας, κάνει τα δικά του βήματα και προσπαθεί να χτίσει το μέλλον του.
Ο Γιώργος ζει και μεγάλωσε στην Αθήνα αλλά κατάγεται από την Καλαμάτα. Ένα χρόνο πριν δεν ήξερε που πέφτει το Αγρίνιο και η Αιτωλοακαρνανία. Το λέμε με την καλή έννοια γιατί πολύ απλά η πόλη μας δεν αποτελεί κοινό τουριστικό προορισμό. Τυχαία λοιπόν βρέθηκε στον τόπο μας ως καθηγητής κινηματογράφου στο Καλλιτεχνικό Γυμνάσιο Μεσολογγίου. Είναι το μόνο σχολείο που διδάσκεται αυτό το μάθημα, αυτή η τέχνη.
Ο Γιώργος ξεκίνησε σεμινάρια στο Αγρίνιο με τη συνδιοργάνωση του Καλλιτεχνικού Γυμνασίου Μεσολογγίου και του 5ου Γυμνασίου Αγρινίου που άνοιξε την πόρτα του στο νέο αυτό αντικείμενο. Εκεί βρέθηκε μια ομάδα ανθρώπων που αγκάλιασε το εγχείρημα του και συνέχισαν μαζί με το Γιώργο ιδιωτικά. Γιατί πολύ απλά συνειδητοποίησαν, ότι το Αγρίνιο δεν υπήρχε στον κινηματογραφικό χάρτη της χώρας.
Πότε στο Αγρίνιο δε γυρίστηκε ταινία. Το μόνο γύρισμα που αφορούσε την πόλη ήταν η παλιά τηλεοπτική σειρά “Μαρία Δημάδη” και αυτή δε γυρίστηκε εξ ολοκλήρου εδώ. Στο Μεσολόγγι άλλωστε λόγω της βαριάς ιστορικής κληρονομιάς και του τοπίου του γυρίστηκαν τέσσερις.
Οι πρώτες ταινίες γυρίστηκαν στην πόλη μας το 2020 μ.Χ.
Τώρα η ομάδα του Γιώργου άνοιξε τα φτερά της και θα έχει δύο ταινίες έτοιμες που γυρίστηκαν στην πόλη μας το 2020 μ.Χ. . Δε σημαίνει ότι αφορούν το Αγρίνιο ως υπόθεση ή την ιστορία του ή τη ζωή του. Όμως το να φαίνεται σε μία πλοκή ως φόντο η πόλη σου, είναι η μεγαλύτερη διαφήμιση που μπορεί να έχει κανείς.
Έτσι χτίζεται ένα θετικό υποσυνείδητο, μια θετική προδιάθεση για την πόλη. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από αυτό που συνάντησε ο Γιώργος και μας εκμυστηρεύτηκε εχθές, όταν μετέφερε σε φίλους και γνωστούς από την Αθήνα τη θαυμάσια εμπειρία του από το Αγρίνιο. “Ποιοι αυτοί; Σιγά την πόλη, έχουν κακή φήμη, μπλα, μπλα.” Ο Γιώργος συνάντησε ότι ακριβώς συναντάμε και εμείς παραπέρα, που όμως κάνουμε μεγάλο λάθος.
Όταν μιλάνε άσχημα για την πόλη μας, κουνάμε καταφατικά κάποιοι από εμάς το κεφάλι και συμφωνούμε. Έτσι χτίζουμε τη φήμη του χωριατάκου, του έτσι, του αλλιώς, σηκώνοντας παράλληλα ψηλά τη σημαία των εγκλημάτων που έγιναν εδώ για να δείξουμε την αρρενωπότητα μας.
Όλα αυτά συζητήσαμε χθες στους “Διόσκουρους”. Ο Γιώργος μας τόνωσε το ηθικό ως πόλη. Έπλεξε το εγκώμιο της και τη φιλοξενία της. Κυρίως όμως μας υπέδειξε ένα καινούργιο αντικείμενο που μπορεί η πόλη να μπει. Δε σημαίνει ότι οι φυσικές ομορφιές ή η ιστορία από μόνη της θα φέρουν την άνοιξη. Ας κοιτάμε και κάτι άλλο μακριά από προγονοπληξία.
Ας γίνουν όλα αυτά μάθημα σε μας..