Αυτή τη φορά ήταν το Ποτάμι, αύριο θα είναι από κάποιον άλλο πολιτικό χώρο, έτσι κι αλλιώς παλιά ιστορία είναι αυτή. Αλλά, σε καλό σας βρε παιδιά, τι σόι πρακτική είναι αυτή αντιπροσωπείες κομμάτων να τραβάνε φωτογραφίες με ανθρώπους κρεβατωμένους στα νοσοκομεία και τα γηροκομεία;
Εντάξει, πήγε ένας στέλεχος του συγκεκριμένου κόμματος στο νοσοκομείο, μίλησε με το προσωπικό, χαιρέτησε το πρώτο παιδί που γεννήθηκε και διαπιστώθηκε ότι η Πολιτεία είναι απούσα από τα προβλήματα των οικογενειών με παιδιά.
Οι φωτογραφίες με τον κόσμο στο κρεβάτι του πόνου σε τι εξυπηρετούν; Μήπως δεν πιστέψουμε το γεγονός; Ως πειστήρια; Και καλά με μια μαμά που έχει γεννήσει ή με μια νοσηλεύτρια. Αλλά με φόντο ασθενή που με δυσκολία έχει ανακαθίσει στο κρεβάτι; Στο τσακ δεν είδαμε και καμιά άποψη από το χειρουργείο ή από τα έκτακτα περιστατικά! Πάλι καλά…
Λίγη προσοχή βρε παιδιά, εντάξει, η πολιτική πρέπει να συναντά την πραγματικότητα και την καθημερινότητα αλλά και ο ρεαλισμός έχει τα όριά του. Γιατί καταντά υπερρεαλισμός μετά από κάποιο σημείο…
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ VIDEO