Η οικονομική κρίση καθήλωσε την κατασκευή νέων σπιτιών, με αποτέλεσμα το στεγαστικό να αναλώνεται κυρίως στις ενοικιάσεις/αγοροπωλησίες κατοικιών σε πολυκατοικίες με μέσο όρο ηλικίας 20-30 ετών.
Το πρώτο πρόβλημα που αντιμετώπισε μια πολυκατοικία κατά τη διάρκεια της θέρμανσης δεν είναι υλικής φύσεως. Είναι η θέρμανση. Η κοινόχρηστη θέρμανση κάθε χώρο φέρνει τριβές μεταξύ των ενοίκων. Η de facto εξίσωση ρεύματος και πετρελαίου θέρμανσης (το ρεύμα ακρίβυνε) έφερε μια ανακωχή στον πόλεμο της κεντρικής θέρμανσης. Ο τελευταίος νόμος που δίνει παράθυρο στην αυτόνομη θέρμανση ίσως φέρει κάποιες λύσεις, δημιουργώντας όμως άλλα προβλήματα.
Η θέρμανση όμως θα είναι σε λίγο μία μόνο από τις πολλές ένδειξεις κρίσης συλλογικών αποφάσεων. Πλέον οποιαδήποτε συνεννόηση φιλτράρεται μέσα από στρώματα μεγάλης καχυποψίας. Έτσι, αν προκύψουν ζητήματα βαψίματος, σκαλωσιάς, αδειών, μικροεπισκευών, ψεκασμών, υγιεινής, το πιθανότερο είναι να σκαλώσουν στην αδιαφορία ή στις συγκρούσεις των ενοίκων. Το σκηνικό αυτό επιδεινώνει η ύπαρξη σφραγισμένων σπιτιών με κατεβασμένα τα ρολά που θα σαπίζουν στο χρόνο.
Και δυστυχώς η κατάσταση αυτή θα επιδεινώνεται, όσο ανεβαίνει ο μέσος όρος ηλικίας των ενοίκων, όσο δεν υπάρχουν χρήματα στον οικογενειακό προϋπολογισμό και όσο νέοι φεύγουν στο εξωτερικό. Στα υπάρχοντα προβλήματα προστίθενται και νέα, απόρροια της μοναξιάς του αστικοποιημένου ανθρώπου: Τα κατοικίδια ζώα, η τήρηση των κανόνων από όλες τις πλευρές και οι συχνές συγκρούσεις στις πολυκατοικίες για τέτοια ζητήματα.
Και ενώ όλη η ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα είναι σε εξέλιξη, οι πολυκατοικίες διατρέχουν μεγάλο κίνδυνο να μετατραπούν με την πάροδο δεκαετιών σε “άρρωστα κτίρια”, τα οποία τα οποία παρουσιάζουν στοιχεία «εσωτερικής ρύπανσης».
«Εσωτερική ρύπανση» θεωρείται η κακή ποιότητα του αέρα των εσωτερικών χώρων. Ο όρος «σύνδροµο του άρρωστου κτιρίου» χρησιµοποιείται για να εκφράσει την κακή κατάσταση της υγείας τουλάχιστον του 50% των ενοίκων, η οποία χαρακτηρίζεται από συγκεκριµένα ενοχλήσεις που αποδίδονται αποκλειστικά και µόνο στην εσωτερική ρύπανση του αέρα του κτιρίου.
Η υγρασία, το πέσιμο σοφάδων και άλλες φθορές είναι μερικές από τις εικόνες θα είναι πιο συχνές, αν συνεχιστεί αυτό το μοτίβο.Οι υλικές ζημιές βέβαια θα έδιναν δουλειές στους μηχανικούς, ως συντηρητές κτιρίων, αν δεν υπήρχε το πρόβλημα συλλογικότητας.
Το μόνο σίγουρο είναι αν συνεχιστεί η κατάσταση σε αυτό το μοτίβο, το ζήτημα θα απασχολήσει και το Αγρίνιο και πολλές άλλες πόλεις τις επόμενες δεκαετίες. Ο χρόνος είναι ο μόνος που θα δείξει τι θα ισχύσει.
Λ.Υ.
1 Σχόλιο
Ίσως η λύση θα ήταν η ανακαίνιση αυτών των κτηρίων καθώς και εκμετάλλευσή τους παρά η ανοικοδόμηση νέων κτηρίων .Ισως οι οικοδομικές εταιρίες βρουν μια λύση στις αναδουλιές τους αυτή τη δύσκολη στιγμή της οικοδομικής κρίσης .