Του Λίνου Υφαντή,
Ο μύθος του Δαβίδ και του Γολιάθ φαίνεται να έχει ελληνική εκδοχή, ίσως όμως ήταν και το αντίστροφο: Ο Παυσανίας μας μιλά για έναν μικρόσωμο Αιτωλό τον Πυραίχμη, ο οποίος αντιμετώπισε έναν μεγαλόσωμο γίγαντα από την Ηλεία, τον Δέγμενο. Ο Πυραίχμης είχε απλά μια σφεντόνα, ενώ ο Δέγμενος ήταν ξακουστός για τις ικανότητες του τοξότης.
Ήταν η εποχή των “σκοτεινών” χρόνων, της εποχής βασιλείας του Όξυλου Αιτωλού, η οποία ανάγεται το 1104 π.Χ. Ο Όξυλος πέρασε απέναντι στην Ηλίδα ( τη σημερινή Ηλεία) και προσπάθησε να την οικήσει. Εκεί βρήκε την αντίσταση των Ηλείων. Ο Όξυλος έπρεπε να επιλέξει έναν στρατιώτη του για να μονομαχήσει με τον Ηλείο στρατιώτη Δέγμενο για τη βασιλεία της Ηλείας.
Ο στρατιώτης αυτός ήταν ο μικρόσωμος Πυραίχμης, ο οποίος όχι απλά αντιμετώπισε, αλλά κατάφερε και νίκησε τον Δέγμενο, που και πιο μεγαλόσωμος ήταν και κατείχε αρτιότερο όπλο το τόξο. Έτσι ο Πυραίχμης εξ αποστάσεως με ένα κτύπημα στο μέτωπο κατάφερε να εξουδετερώσει τον Δέγμενο. Έτσι άνοιξε ο δρόμος για την κυριαρχία του Όξυλου Αιτωλού, τον οποίο αργότερα οι Ήλειοι δέχτηκαν ως βασιλειά τους. Μάλιστα ο Όξυλος ο Αιτωλός θεωρούνταν ως ο πρόγονος-πατέρας των αθλητικών αγώνων, οι οποίοι αποτέλεσαν τους προπομπούς των Ολυμπιακών αγώνων που καθιερώθηκαν επίσημα το 776 π.Χ. (βλ εδώ παλαιότερο άρθρο https://www.agrinionews.gr/αιτωλός-ο-πρώτος-εμπνευστής-των-ολυμπ/). Ως ακριβής τόπος προέλευσης του Όξυλου θεωρείται κατά μία εκδοχή η χώρα των Αγραίων στο σημερινό χώρο της λίμνης Κρεμαστών κοντά στην τοποθεσία ¨Σίδηρα” όπου μαρτυρείται τόσο αρχαίο στάδιο όσο και τοπωνύμιο με όνομα του Όξυλου ( στου Ξυλού). (https://www.agrinionews.gr/oxylos-stadio-limni-kremaston/).
Το συμπέρασμα είναι ότι υπάρχει “Αιτωλός Δαβίδ” ή αλλιώς “Εβραίος Πυραίχμης”. Οι αφετηρίες των μύθων ανάγονται από τη 2η χιλιετηρίδα π.Χ. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι τη νίκη ενός μικρόσωμου πολεμιστή έναντι ενός γίγαντα μοιράζονται από εκείνους τους αιώνες όλοι οι λαοί της Μεσογείου.
Με πληροφορίες από:
Βασίλης Μόλαρης, Η πανάρχαια πολεμική παράδοση του «κλέπτειν» στην Αιτωλοακαρνανία και η συμβολή της στην παλιγγενεσία του έθνους. Συνέδριο “Ο Βάλτος στην Επανάσταση του 1821”. Αμφιλοχία 16-17 Οκτωβρίου 2021.
Pausanias. Pausanias Description of Greece with an English Translation by W.H.S. Jones, Litt.D., and H.A. Ormerod, M.A., in 4 Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1918.
2 Σχόλια
Τα αναφερόμενα στην Παλαιά Διαθήκη δεν είναι μύθοι κ Υφαντή. Ως φιλόλογος φαντάζομαι γνωρίζετε τη διαφορά ανάμεσα στη συμβολική γλώσσα μερικών περικοπών της Παλαιάς Διαθήκης ή αλληγορικών σημείων ή προφητειών της και Μύθου. Μάλλον έχετε ασχοληθεί ελάχιστα με την Παλαιά Διαθήκη και τη σημασία της για το Χριστιανισμό. Είναι ισόκυρη της Καινής Διαθήκης οπότε αν δεν το καταλάβατε ουσιαστικά θεωρείτε μύθο την Αγία Γραφή. Εύγε!!
Και για να μην το ψάχνετε και σας εκπλήξει αν το δείτε πουθενά… και άλλες ιστορίες της Παλαιάς Διαθήκης απαντώνται σε άλλους πολιτισμούς (πχ ο κατακλυσμος)… Γιατί σας παραξενεύει; Με βάση ένα πρωταρχικό αληθινό γεγονός δημιουργήθηκαν διαφορετικές παραλλαγές σε άλλους μεταγενέστερους χρόνους και πολιτισμούς. Μήπως τελικά αυτό έγινε και με το θέμα του άρθρου σας; Μήπως δλδ η ιστορία του Δαβίδ και Γολιάθ γέννησε μύθους σε άλλους λαούς; Αυτό όμως δε σημαίνει ότι και το πρωταρχικό γεγονός είναι μύθος. Ελπίζω να καταλάβατε τι εννοώ κι αυτό να υπήρξε η αφορμή (αν διαβάσετε το σχόλιό μου) να ασχοληθείτε πιο σοβαρά με την Παλαιά ΔΙαθήκη και την ερμηνεία της… Σας συστήνω τους ερμηνευτικούς τόμους του Ι. Κολιτσάρα ή Βασιλειάδη/Τρεμπέλα. Καλή μελέτη!
Είναι χωρίς αμφιβολία οτι η μήτρα του πολιτισμού και της επιστήμης είναι η Ελλάδα που έχει πανάρχαιο πολιτισμό με αρχαιολογικά και ιστορικά τεκμήρια. Η ελληνική μυθολογία έχει αποδειχθεί ότι στις αφηγήσεις υπάρχει ιστορικός πυρήνας. Στην περίπτωση του Πυραίχμη – Δαβίδ μπορεί άνετα να συμπεράνει κανείς ποιός τεκμηριώνει την περίπτωση νίκης με σφενδόνα . Ο Πυραίχμης ο Αιτωλός κατά παράδοση γνώριζε την τέχνη της σφενδόνας διότι ήταν η τεχνική της διαδεδομένη στην αρχαία Αιτωλία όπως μας αποκαλύπτουν ιστορικοί ο Θουκυδίδης , ο Έφορός κλπ . Ενώ στην Παλαιά Διαθήκη ούτε ιστορική πηγή για αιτιολόγηση υπάρχει ούτε τεκμηρίωση αν διαβάσετε στην αφήγηση της Γραφής. Ο Δαβίδ νίκησε με την βοήθεια του Θεού , τίποτα άλλο . Φυσικά για τους ευφάνταστους εβραιολάτρες θεολόγους αυτό αρκεί και δεν χωράει αμφιβολία . δεν τους ενδιαφέρει ότι δεν υπάρχει κανένα εβραικό κείμενο προς ιστορική τεκμηρίωση πρίν την μετάφραση της Παλαιάς Διαθήκης. Δεν τους ενδιαφέρει ότι ο Πτερέλαος ήταν αυτός που έχασε την δυναμή του όταν του έκοψαν τα μαλλιά και όχι ο Σαμψών. Ότι ο Περσέας ήταν αυτός που εναποτέθηκε σε καλάθι βρέφος στο ποτάμι κι όχι ο Μωυσής. Σύμφωνα με τον Όμηρο ο Μίνωας ανέβαινε κάθε εννέα έτη στό όρος Ίδη στην Κρήτη και έπαιρνε τις εντολές από τον Δία και όχι ο Μωυσής. Την κιβωτό δεν την έφτιαξε ο Νώε αλλά ο Δευκαλίων με την Πύρρα και προσαράξανε στο ιερό βουνό Παρνασσό και γέννησαν τον γιό τους τον Έλληνα. Πουθενά δεν υπάρχει ιστορικό κείμενο εβραικό η μη εβραικό να αναφέρεται στα γεγονότα της Παλαιάς Διαθήκης , αντίθετα υπάρχει πλούσια βιβλιογραφία στην ελληνική παράδοση . Ποιόν να πιστέψουμε τους ιστορικούς με τα τεκμήρια ή τους ευφάνταστους θειλόγους;