Του Λίνου Υφαντή,
Η παράδοση των Ταγμάτων Ασφαλείας στον ΕΛΑΣ στο Αγρίνιο δεν έγινε μόνο εξαιτίας της μεσολάβησης του Παπάποστολη Φαφούτη. Αναίμακτες σχεδόν παραδόσης των ταγμάτων ασφαλεάις έγιναν και σε άλλες πόλεις που πολιορκούνταν από τον ΕΛΑΣ όπως η Κόρινθος, η Τρίπολη και το Ναύπλιο. Σε αυτές τις περιπτώσεις μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το Αγρίνιο συνέπεσε σε μια λογική στρατιωτικών διοικήσεων του ΕΛΑΣ να αποφευχθεί η αιματοχυσία. Αντίστοιχα υπήρχαν περιπτώσεις που είτε έγιναν μάχες με στρατιωτικές απώλειες και από τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές όπως στην περίπτωση του Πύργου. Επίσης υπάρχει και η περίπτωση του Μελιγαλά όπου στις απώλειες συμπεριλήφθησαν και οι εκτελέσεις αιχμαλώτων. Σε κάθε περίπτωση οι απώλειες των δυνάμεων του ΕΛΑΣ που πολιορκούσαν τα Τάγματα Ασφαλείας ήταν περίπου στο 10% . (42 νεκροί σε δύναμη 500 στο παράδειγμα της μάχης του Πύργου, 150 νεκροί σε δύναμη 1200 στο Μελιγαλά). Λίγο παραπάνω ήταν και οι απώλειες των Ταγμάτων Ασφαλείας στο παράδειγμα του Πύργου ( 120 νεκροί σε δύναμη 600).
Στο Αγρίνιο το τάγμα ασφαλείας διέθετε ο Τάγμα Ασφαλείας του Αγρινίου διέθετε πέντε (5) Λόχους Τυφεκιοφόρων, έναν (1) Λόχο Πολυβόλων, και ένα (1) μηχανοκίνητο τμήμα, ενώ η συνολική του δύναμη σε άνδρες άγγιζε περίπου τους οκτακόσιους (800). Οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ που ήταν διασκορπισμένες γύρω από την πόλη αριθμούσαν 7.000 περίπου μαχητές. Η αναλογία δυνάμεων ΕΛΑΣ με Ταγμάτων Ασφαλείας ήταν πολύ μεγαλύτερες σε σχέση με εκείνες του Πύργου ή του Μελιγαλά. Τι θα συνέβαινε λοιπόν αν τα Τάγματα Ασφαλείας δεν παραδίδονταν στον ΕΛΑΣ και συγκρούονταν τη 14η Σεπτεμβρίου 1944;
Σενάριο 1
Η επανάληψη της μάχης του Πύργου. Στην περίπτωση αυτή το Τάγμα Ασφαλείας Αγρινίου θα διέφευγε από την πόλη προς την Πάτρα όπου είχε έδρα αφήνονταν πολύ περισσότερο από το 10% της δύναμης του ως νεκρούς λόγω του υπέρτερου αριθμού των δυνάμεων του ΕΛΑΣ. Αντίστοιχα και οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ θα είχαν απώλειες καθώς οι καπναποθήκες και η οχύρωση της πόλης θα έκανε πολύ δύσκολο το έργο της απώθησης των ταγμάτων Ασφαλείας.
Σενάριο 2
Η επανάληψη του σεναρίου του Μελιγαλά. Στην περίπτωση αυτή υπήρχαν αυξημένες πιθανότητες για αντεκδίκηση διότι υπήρχαν εκτελεσθέντες εντός της πόλης με κυριότερο γεγονός την εκτέλεση των 120 στις 14 Απριλίου 1944 από τους Γερμανούς με τη βοήθεια των Ταγμάτων Ασφαλείας. Στην περίπτωση αυτή οι νεκροί θα ανέρχονταν σε 1500-2000 και από τις δύο πλευρές..
Σε κάθε περίπτωση η πόλη πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος από την εκτέλεση των 120 και σίγουρα προκρίθηκε η πιο αναίμακτη λύση.