Του Λίνου Υφαντή,
Ο Αθανάσιος Γεράκης ήταν μία σημαντική προσωπικότητα των τεχνών και του πολιτισμού που προσέφερε στο Αγρίνιο του Μεσοπολέμου. Ίδρυσε το Αμφικτυονικό Αδελφάτο (δείτε παλαιότερο άρθρο του agrinionews.gr εδώ) και πρωτοστάτησε στην πνευματική ζωή του τότε αναπτυσσόμενου Αγρινίου.
Tα πρώτα του βήματα βέβαια τα έκανε στις ΗΠΑ και είχε έντονη πολιτιστική δράση στους κόλπους της ομογένειας (Δείτε εδώ). Για αυτό έτυχε μεγάλης αναγνώρισης από τους Έλληνες μετανάστες. Πέρα από το θεατρικό ” Γιο της Καραμανιόλας”, ο Γεράκης είχε κάνει ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα στον “Εθνικό Κήρυκα” για το Αγρίνιο και την Αιτωλοακαρνανία με φολκλορικό πάντα στυλ, που ταίριαζε στους τότε μετανάστες της εποχής. Το αφιέρωμα γράφτηκε το 1916 και φιλοξενήθηκε στο φύλλο του Σεπτεμβρίου της ίδιας χρονιάς.
Η λυρικότητα του Γεράκη και ο εύζωνας τσολιάς
Με τίτλο “Ο χαρακτήρ των Αιτωλοακαρνάνων” ο Γεράκης κοσμούσε τη σπουδαία αυτή εφημερίδα της ομογένειας με κείμενα και φωτογραφικό υλικό για τον τόπο του. Περιλάμβανε εικόνες από την Κλεισούρα, το Αγρίνιο και τον Παλιό Άγιο Χριστόφορο, ορεινά τοπία με ελατόδασος και φυσικά ύμνους για το “Αιτωλοακαρνάνικο χαρακτήρα”
Μιλούσε για το Αιτωλοακαρνανικό περιβάλλον όπου “μέσα σε αυτό το αγνό περιβάλλον, γεννιέται Αιτωλοακαρνάν, σ’ αυτό ζή Τσολιάς, σ’ αυτό μεγαλώνει Εΰζωνος κι’ όπου σταθή κι’ όπου βρεθή, το φέρνει στό νου καί στην ψυχήν του”.
Συνέχιζε να εκθειάζει τον Αιτωλοακαρνάνα, ο οποίος “Οταν φορή τή φουστανέλλα τή λερή, τή σκούφια του στραβά
τά φρεσκοπετσωμένα του τσαρούχια, τ’ άσκί μέ τό νερό στον ώμο, τό καρυοφύλλι στο δεξί καί στό ζερβί τήν
γκλίτσα ειν’ άφέντης τοΰ βουνού κι’ τσέλιγκας του λόγγου”.
Στη συνέχεια ολοκληρώνει το πρώτο μέρος με το επιφώνημα “Αυτός είναι ο Αιτωλοακαρνάνας, ο τσολιάς! ο εύζωνας”! Αλλωστε ήταν η εποχή των εθνικών αγώνων, όπου οι έλληνες ομογενείς συνέρρεαν στην μητέρα πατρίδα για να πολεμήσουν στους Βαλκανικούς και αργότερα στο Μικρασιατικό.
Οι κοινότητες των Αιτωλοακαρνάνων στις ΗΠΑ.
Ο Γεράκης συνεχίζει με εκτενές αφιέρωμα στους Αιτωλοακαρνάνες μετανάστες που είχαν καταφθάσει στις ΗΠΑ. (Δείτε εδώ).
Τονίζει χαρακτηριστικά ότι λίγοι έφυγαν από την Τριχωνίδα και την Ακαρνανία ( Ξηρόμερο), πολλοί όμως από την ορεινή Ναυπακτία. Μιλάει για την αδελφότητα των Ναυπάκτιων και τον Αλληλοβοηθητικό Σύνδεσμο των Υπολοίπων Αιτωλοακαρνάνων, οι οποίοι έχουν στραμμένη τη καρδιά τους στην Κυρά – Βγένα. Επίσης αναφέρονται στα πρώτα 600 δολλάρια που αποταμίευσαν στην Corn Exchange Bank της Νέας Υόρκης. Με το λυρικό ύφος αυτό, ο Γεράκης αναφέρεται στο πως φορούσαν τη φουστανέλλα και την αρματωσιά και πήγαιναν οι Αιτωλοακαρνάνες στο πανηγύρι του Άη Σημιού και της Υψηλής Παναγιάς στο Ζαπάντι.
Με τον τρόπο αυτό ο Γεράκης έκανε γνωστή την Αιτωλοακαρνανία ένα αιώνα πριν στις ΗΠΑ. Μέσα από αυτή την συναισθηματική προσέγγιση, μας κάνει να κατανοήσουμε την αγάπη του τότε μετανάστη και το νόστο για τον τόπο του. Σίγουρα πάντως σήμερα μπορεί να μοιάζει, ελάχιστα, αλλά και συνάμα να είναι πολύ διαφορετικός…