Το παρόν αφιέρωμα θα ήταν αποκλειστικά για τη μετακίνηση με φέρρυ μποτ στη Λίμνη Κρεμαστών το 1965, εάν η στάθμη της λίμνης τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, σήμερα Νοέμβριο του 2017 δεν παρέπεμπε στις πρώτες μέρες της δημιουργίας της.
Το σήμερα καταγράφεται εφιαλτικό στη φωτογραφία του Γιώργου Μπιτσικώκου. Πλέον διακρίνεται μέρος της λίμνης στη Γέφυρα Επισκοπής που ήταν σχεδόν μόνιμα καλυμμένο από τον πυθμένα της και με τον έναν τουλάχιστον πυλώνα της Γέφυρας πολύ πιο έξω από την επιφάνεια της Λίμνης.
Ανάλογη εικόνα υπάρχει και σε πρόσφατη φωτογραφία της Γέφυρας Τατάρνας στην ίδια λίμνη από το Γιάννη Γιαννακόπουλο.
Το μέτρο σύγκρισης που παρατίθεται με το χθες είναι η φωτογραφία από το αρχείο του Ιωάννη Θεοφ. Κόκκοτου από το περιοδικό Ρίζα Αγρινιωτών. Στην ίδια ακριβώς λίμνη στη Γέφυρα Επισκοπής όταν η στάθμη της ανέβαινε σιγά σιγά και δεν είχε κατασκευαστεί η Γέφυρα, οι άνθρωποι περίμεναν το καράβι να τους περάσει απέναντι. Ο φόντος είναι ο ίδιος: ο άγονος επικλινής πυθμένας της γεμάτος λάσπη, όμοιος με αυτόν που αποκαλύπτεται σήμερα. Μόνο που αποκαλύπτονταν, επειδή ο σχηματισμός της λίμνης δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί, όχι γιατί είχε πέσει όπως σήμερα
Η παράθεση των εικόνων του χθες και του σήμερα προκαλεί διάφορους συνειρμούς. Το σίγουρο είναι ότι όταν βλέπει κανείς τη λίμνη τόσο χαμηλά θυμάται η αναζητά ( αν δεν είχε γεννηθεί) την αφετηρία της όλης ιστορίας στο ασπρόμαυρο χθες…