Οι επτά νεαροί ηθοποιοί (τελειόφοιτοι Λυκείου): Αποστόλης Ζωναράς-Χρήστος Ζωναράς-Παύλος Τουρλίδας- Κυριάκος Ζαμπάρας- Χριστίνα Καρακώστα-Παναγιώτης Στούμπος – Αλεξάνδρα Πατρώνη δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους στις παραστάσεις(από 26 έως 30 Δεκεμβρίου 2018) για τα πρώτα βήματα του Χρήστου Καπράλου. Το έργο σκηνοθέτησε ο Αγρινιώτης Χρήστος Παναγιώτου, φιλόλογος με σπουδές θεατρολογίας.
Του Παναγιώτη Δρέλλια*
Η μεταφορά στη θεατρική σκηνή μιας αυτοβιογραφίας δεν εγγυάται πάντα ένα ευτυχές αποτέλεσμα. Χρειάζεται επιδέξια κειμενική επεξεργασία(Νίκος Καραγέωργος), ευρηματική σκηνική επικουρία(Βασίλης Ραμόπουλος), ιδανική μουσική συνοδεία(Πάνος Μαμασούλας), ξεχωριστούς φωτισμούς(Γιάννης Τσάμπος) και μια σκηνοθεσία(Χρήστος Παναγιώτου, με βοηθό τη Ρένα Μιχοπάνου) που μπορεί να εμφυσήσει σε νεαρούς ηθοποιούς το ανάλογο πνεύμα-ήθος-πάθος για όσα πρέπει να ειπωθούν και να φανούν στο φιλοθέαμο κοινό.
Η θεατρική διασκευή της αυτοβιογραφίας του σπουδαίου εικαστικού Χρήστου Καπράλου, που παίζεται από τις 26 Δεκεμβρίου στο κτίριο της Παπαστρατείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης («Αίθουσα Τέχνης Καπράλου»), συνιστά μια εξαιρετική στιγμή στα πολιτιστικά δρώμενα της πόλης του Αγρινίου. Πρόκειται για πρωτότυπη αναπαράσταση ζωής και εποχής του καλλιτέχνη, στην οποία εκτυλίσσονται τα μικρά και μεγάλα συμβάντα της Ελλάδας του μεσοπολέμου και αργότερα, είναι μια ενδιαφέρουσα συμπλοκή προσωπικής περιπέτειας και εθνικής πορείας, μέσα από το φακό της σύγχρονης θεατρικής αποτύπωσης. Οι πλούσιες εικόνες του έργου παραπέμπουν σε οικεία και άγνωστα μέρη, σε επώνυμα και ανώνυμα πρόσωπα(σημαίνοντα όμως για την πορεία του Χ. Καπράλου), σε μικρές και ύψιστες στιγμές της πατρίδας μας στον 20ο αιώνα, στο πνευματικό περιβάλλον της Γαλλίας και σε πολλά ακόμη, μη παραλείποντας να αναφέρουμε τη συγκινητική παρουσία στο έργο της μορφής της «αιώνιας μάνας», που υπήρξε καθοριστική και οδηγητική για την εξέλιξη του μεγαλοφυούς έργου του Χρ. Καπράλου.
*panagd@otenet.gr(Μαθηματικός-ΦΠΨ-MSc Φιλοσοφίας)
Ο Χρήστος Καπράλος(1909 –1993), γιος αγροτικής οικογένειας, θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους γλύπτες του 20ού αιώνα. Με τη βοήθεια των αδελφών Παπαστράτου, σπούδασε στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών (1930-1934) κοντά στον Ουμβέρτο Αργυρό (1882-1963) και συνέχισε στο Παρίσι κοντά στο γλύπτη Μαρσέλ Ζιμόν. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1940 και το 1946 μετακινήθηκε στην Αθήνα και μετέπειτα στην Αίγινα, όπου έστησε το 1963 δικό του εργαστήριο. Το έργο του είναι έντονα ανθρωποκεντρικό με εμπνεύσεις και από την αρχαία ελληνική τέχνη και μυθολογία. Οι δημιουργίες του παρουσιάστηκαν σε πολλές εκθέσεις όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.
Στο Αγρίνιο, από το 1996 λειτουργεί μόνιμη έκθεση γλυπτών του στην «Αίθουσα Τέχνης Καπράλου», που βρίσκεται στο κτίριο της Παπαστρατείου Δημοτικής Βιβλιοθήκης. Στην Αίγινα, λειτουργεί το «Μουσείο Χρήστου Καπράλου» αποτελούμενο από έξι εργαστήρια, στα οποία εκτίθεται όλη η δουλειά του, από το 1963 μέχρι τον θάνατό του. Σε δημόσιους χώρους της Αθήνας υπάρχουν η μπρούτζινη προτομή του “Καρόλου Κουν” (1987, Στοά του Βιβλίου) και η “Σύνθεση” με θέμα τη μορφή της Μάνας με τα δύο παιδιά της (1989, Πλατεία Ραλλούς Μάνου). Η μνημειώδης Ζωφόρος του, μήκους σαράντα μέτρων, που ονομάστηκε “Μνημείο της Μάχης της Πίνδου” και φιλοτεχνήθηκε στην Αίγινα από το 1952 έως το 1956, κοσμεί το περιστύλιο της Βουλής των Ελλήνων.